'Wat is Nederland toch een schoon land'

<b>Door SUZANNE HUIBERS

VELP - Vol met verhalen zitten ze. Twee jonge melkveehouders, Wilco Nieuwenhuis uit Velp en Christian Pot uit Heemserveen, zijn net terug van een bezoek aan collega's in Argentinië. "Alsof je terug in de tijd gaat."
</b>
Hij begint de Nederlandse overheid te waarderen. "Ik loop wel op de Nederlandse regering te schelden", zegt Wilco Nieuwenhuis in zijn woonkamer in Velp. "Als je dan ziet hoe de overheid in Argentinië functioneert, dan verkeren wij hier in een bevoorrechte positie." Zijn collega uit Heemserveen, Christian Pot, knikt. "Je moet niet vergeten dat ze daar tot 25 jaar geleden in een dictatuur leefden. Had je toen een grote mond, dan wisten er maar een paar mensen waar je was, de meesten konden het wel raden."

Nieuwenhuis en Pot hebben op uitnodiging van FAA, een Argentijnse landbouworganisatie, en de LTO een congres in Argentinië bijgewoond en hebben er boerenbedrijven bezocht. "Zodat we konden zien hoe boeren op andere plaatsen in de wereld werken", legt Nieuwenhuis uit.

In Argentinië vertrekken veel jonge agrariërs richten de stad. "Ze komen dan terecht in een krottenwijk. Ze beginnen met studeren, maar houden er halverwege mee op omdat het geld op is. Ze moeten dan werk zoeken, maar dat lukt zelden", vertelt de Velpenaar. Volgens hem speelt de politieke onstabiliteit in het buitengebied een grote rol. "Een administratie, zoals bij het Kadaster, is er niet. Wil je grond hebben dan schuif je wat geld boven en onder tafel door. Wie op jouw hectaren zit, gooi je eraf", vertelt Nieuwenhuis. "De regering heeft meer met multinationals dan met boertjes in de verdrukking. Het verschil tussen arm en rijk is er enorm en er zit niets tussen."

Pot en Nieuwenhuis menen dat de Argentijnen de armoede deels aan zichzelf te danken hebben. "Als er wat kapot is, doen ze het met de hand", vertelt Pot. "Ze willen weten wie verantwoordelijk is, voor ze iets oplossen."

Nieuwenhuis vult hem aan: "Veel agrariërs hebben daar geen ondernemersgeest. En hebben ze die wel dan springen ze er meteen uit." Pot knikt. "Het zit hem in de aard van de mensen. Wij zijn hier fanatieker. We melken bijvoorbeeld minimaal twee keer per dag. Minder is slecht voor de uiers, want in de natuur drinkt een kalf wel vijf keer per dag. Daar melken als ze zin hebben." Nieuwenhuis: "Hier moet alles stel op sprong. Wij hebben haast. Ik sprak een meisje in het vliegtuig dat een half jaar in Argentinië had gezeten. Zij moest er erg aan wennen dat daar alles langzamer gaat."

Ze hebben er veel van geleerd, zegt Nieuwenhuis. "Al was het maar dat we meer begrip voor de mensen daar hebben. We zien ze nu als collega's niet meer als concurrenten." Hij verwijst daarbij naar de MKZ-crisis. "Daar werden de dieren geënt, geslacht en geëxporteerd. Hier werden de dieren afgemaakt en verbrand. We hadden het over het steakland daar ver weg dat de markt kapot maakte. Als je daar bent, kijkt je daar anders naar. Wij hebben te eten, zij nauwelijks."

Nieuwenhuis laat een foto zien van een boer. "Hij heeft zes of zeven koeien, geiten, varkens, honing en een klein beetje akkerbouw. Zo ging het er bij ons vroeger aan toe." Pot lacht: "Hij zou jaloers zijn op het bedrijf van mijn opa." En dan in de melkfabriek. "Per liter melk gebruikten ze zes liter water dat met melkresten en al de kreek inging. Stinken!" zegt Nieuwenhuis. "Wat leven wij dan in een schoon land."

Toch laat Argentinië hen niet los. Nieuwenhuis: "Ze hebben daar sinds twaalf jaar een laboratoriumlokaal in een school, maar het is nog steeds niet ingericht. Dat heeft alles met bureaucratie te maken. De jonge boeren daar willen graag leren. Daarom lijkt het ons geweldig die school aan bijvoorbeeld hogeschool Larenstein te koppelen."

Bron: [www.gelderlander.nl]