Wie van jullie zijn er ook naar het EDF congres geweest?: [www.dairyfarmer.net]
Door SimonTalsma,
Groningen – Melkveehouders moeten zich de komende jaren voorbereiden op een marktsituatie die totaal verschilt met de huidige situatie. Boeren zijn zich daar nu veelal nog niet bewust van. ,,Door het loslaten van de quotering en de marktbescherming van de Europese Unie zullen de prijzen naar verwachting sterk fluctueren. Melkveehouders kunnen op het gebied van management nogal wat opsteken van hun collega’s in de akkerbouw en de varkenshouderij”, waarschuwt Jean François Verdenal, president van de European Dairy Farmers. Hij was gisteren een van de sprekers op het jaarcongres van de Europese melkveehouders in Martiniplaza in Groningen.
De sterke prijsstijgingen van het afgelopen jaar door de schaarste aan grondstoffen is volgens de president een voorbode van de ontwikkelingen die vooral na 2015 na het afschaffen van het quotum zich zullen manifesteren. ,,Melk en voedsel in het algemeen zal steeds meer onderdeel worden van speculatie. Net als in de olieindustrie is de ruwe grondstof, in dit geval melk als nieuwe olie, steeds vaker onderhevig aan speculatie.”
Voor de melkveehouders zijn er ondanks periodes met lagere prijzen die zeker zullen komen, volgens Verdenal zeker perspectieven. Hij adviseerde gisteren de aanwezige melkveehouders om vooral te investerenin het personeel. ,,Dat is veel eerder een bepalende factor dan investeren in gebouwen en techniek. Een andere factor is het goed kennen van de kosten bij de productie. Je kunt dan sneller reageren en je strategie aanpassen.”
Ondanks de onzekere vooruitzichten voor de melkveehouders houdt minister Verburg vast aan het jaarlijks oprekken van het quotum. ,,Nu is er sprake van schaarste. Het quotasysteem keert zich tegen ons en de jaarlijkse verruiming van het quotum gaat ons niet snel genoeg”, liet ze bij monde van directeur-generaal Anita Wouters weten. Op de planning stond dat de Nederlandse minister van Landbouw de bijeenkomst zou openen, maar ze was in verband met verplichtingen in Den Haag verhinderd. ,,Nederland wil een grotere jaarlijkse uitbreiding van het quotum dan de Europese Unie nu voorstaat. Zo is er geen sprake van een zachte landing in de tijd tot de afschaffing van het quotum, maar van een crash-landing.” Ze doelde daarmee op het concurrentienadeel dat Nederland nu oploopt ten opzichte van landen als de Verenigde Staten. ,,Nederland is voor een groot deel afhankelijk van de export naar landen buiten de EU, maar de VS pakken nu markten van ons af. Zij zijn niet zoals ons gebonden aan restricties op het gebied van productiehoeveelheid.”
Een snellere uitbreiding van het quotum vraagt volgens de minister wel de nodige aandacht voor het milieu en het dierwelzijn. ,,Een sterke uitbreiding van 4 tot 5 procent per jaar moet mogelijk zijn. Maar dan is het wel noodzakelijk dat er wordt voldaan aan belangrijke wensen vanuit de maatschappij. Er moet extra aandacht geschonken worden aan milieu een welzijn. En dat vraagt veel innovatie van de sector.”
Voor de boeren zijn er nu nog weinig mogelijkheden om zich goed in te dekken tegen de grote prijsfluctuaties en vooral de prijsdalen die er zeker zullen komen. ,,Voorlopig houden we nog rekening met een toename van de vraag die groter is dan de uitbreiding van de productie”, zei Dirk Duijzer, directeur Food & Agri bij Rabobank Nederland gisteren. ,,Toch betekent een grotere prijsfluctuatie meer risico voor de boer. Hij kan daar iets aan doen door via coöperaties financiële voordelen te behalen. Wij als bank bieden de boeren in september, met een nieuw systeem, de mogelijkheid om de risico’s te verminderen. Maar de keuze blijft aan de boer..
Bron: [www.frieschdagblad.nl]
Het laatste nieuws voor tijdens de koffie
Altijd op de hoogte blijven van nieuws met betrekking tot landbouw , innovatie , melk , export , akkerbouw , rabobank , melkveehouders , boer , bank , dairy , coöperaties , prijsfluctuatie en europese unie ? De Nieuwsgrazer nieuwsbrief wordt dagelijks verstuurd om 10:00. Meld je ook aan!
Laatste
Reacties
Hij was gisteren 1 van de betere sprekers....
,,Melk en voedsel in het algemeen zal steeds meer onderdeel worden van speculatie. Net als in de olieindustrie is de ruwe grondstof, in dit geval melk als nieuwe olie, steeds vaker onderhevig aan speculatie.”
maw quotum behouden zoals de opec landen het doen het aanbod lager zetten dan het aanbod!!
maar ja ik begrijp jullie hollanders wel, jullie willen een volledige liberalisering van de markt, voor de kleine boer is er geen plaats
quotering dan wel voor alle landen en niet alleen voor een deel v/d eu om maar niet te spreken v/d wereld
Nou de Belgen willen zelfs geen health check meer lezen wij hier
[www.prikpagina.nl]
Overigens is er aan de olie geen enkele quotering,
Elk land mag doen waar die zelf zin in heeft
heb een mooi artikel gelezen over de aardappelmarkt in de vs
een groep boeren beheren 20% van de aarappelmarkt en zij bepalen zelf de vraag/aanbod markt
zij sturen zelf de markt en kijk maar na ginds die prijzen zijn daar altijd hoog
zal die artikel es scannen en doormailen naar co scholten als dat mogelijk is
kan ie dit artikel es op prikbord zetten
Bij ons halen ze ook olie onder het grasland vandaan.
hij zit op en bedrijf van 10000 koeien, de buurman 20 km verderop heeft er ook 10000 koeien, zeer moderne bedrijven
en wij maar denken dat China kleinschalig is
en de investerings drang is daar zeer groot
ben wel benieuwd wat de werkelijke kostprijs van de chinezen is.
als de welvaart omhoog gaat gaan die mischien ook nog kaas eten.
voor 1 kilo kaas 10 liter melk nodig
hier in nederland eten we 11 kilo kaas per persoon.
als de chinezen dat ook gaan doen hebben ze daar alleen aan kaas
110 miljard liter melk nodig
dus het blijft een markt met potentie denk ik.
> als de welvaart omhoog gaat gaan die mischien ook nog kaas
> eten.
Wat je zegt, het kostenvoordeel zal dan op den duur wel verdwijnen. Dat wil zeggen in een normale markteconomie. En dat heeft China niet.
Zonder politieke hervormingen zal China altijd wel enkel de fabriek van de wereld blijven.
De machthebbers zijn huiverig om deze door te voeren vanwege de angst dat China hierbij uiteen zal vallen. De interne verschillen zijn anders dan vaak gedacht groot, mede door de historische ontwikkeling van de 3 rijken.
Dat is mede mijn inleiding op het volgende artikel.
Héhé ja je moet zo nu en dan ook een bijdrage leveren anders wordt je ook zo'n praatjesmaker he.
Boeren betalen de prijs van ChinaÂ’s succes
19-04-2005 10:59| gewijzigd 19-04-2005 11:12 | Ab Jansen
De internationale gemeenschap -het zakenleven voorop- vergaapt zich aan het Â’Chinese wonderÂ’, met zijn ongekend hoge economische groei. Maar dat dit succes over de ruggen van miljoenen boeren wordt behaald is minder bekend. En zolang zij als tweederangsburgers worden behandeld, is ChinaÂ’s toekomst ongewis.
Ze had huilend op de stoep van het ziekenhuis gestaan, af en toe met haar vuist bonzend op de toegangsdeur: een jonge boerenvrouw in barensnood. Het was op een voorjaarsdag in 2000 dat de Chinese schrijfster Wu Chuntao haar opmerkte. Wu lag zelf in het ziekenhuis om haar kind ter wereld te brengen - vanuit haar bed kon ze de jonge vrouw horen huilen en roepen. De volgende dag hoorde ze dat de vrouw voor de deur van het ziekenhuis was doodgebloed, en daarbij was ook haar ongeboren kind overleden. Artsen in het ziekenhuis hadden pertinent geweigerd haar binnen te laten en te helpen. De reden? Haar familie kon de rekening niet betalen.
Het is een van de verhalen in het boek ”Studie over de boeren van China” van het Chinese dichters- en schrijversechtpaar Yang Lian en Wu Chuntao, dat vorig jaar op de Chinese markt kwam en dat inmiddels door de autoriteiten tot verboden lectuur is verklaard. De boodschap van het boek is deze: De 800 miljoen boeren en plattelandsbewoners van China zijn de grote verliezers in het economische succesverhaal dat China momenteel schrijft en wereldwijd aan de grote klok hangt. ”We willen met dit boek de ogen van de stadsbewoners in China openen”, aldus het echtpaar in een interview, ”zodat die weten in wat voor een verscheurd land ze leven.” Eenderde van de Chinese bevolking -en dat zijn de rijken in de steden aan de oostkust- weet volgens de auteurs niet hoe belabberd tweederde van hun landgenoten leeft. En daartoe behoorde ook het schrijversechtpaar zelf. Natuurlijk wisten de twee dat er armoede op het platteland was, maar ze gingen ervan uit dat dit een uitzondering was. ”Iedere dag werd ons immers meegedeeld dat China een geweldige economische ontwikkeling doormaakt waarvan iedereen profiteert.”
Herhaling
De realiteit is een heel andere. ChinaÂ’s economische succes verloopt over de gekromde ruggen van honderden miljoenen boeren. Voor twee dingen waren die immers de afgelopen jaren van nut: voor het verbouwen van zo veel mogelijk graan voor stedelijke consumptie en voor het leveren van goedkope arbeid voor de stadsbewoners en de fabrieken aan de oostkust.
En zo herhaalt de geschiedenis zich in China op een bizarre wijze. De communistische revolutie van Mao Zedong -in 1949- slaagde enkel dankzij de mobilisatie van miljoenen boeren op het platteland. Vijfenvijftig jaar later voltrekt zich met behulp van diezelfde boeren China’s kapitalistisch e revolutie. Maar of die ook gewonnen wordt, is de vraag. Het schrijversechtpaar weet zeker van niet: ”Blijven 800 miljoen landgenoten achter in hun ontwikkeling en welvaart, dan is iedere optimistische prognose voor China een leugen.” Volgens hen zal het ’boerenvraagstuk’ uiteindelijk bepalen of de modernisering van China zal slagen of niet.
Floris Jan Luyn is het helemaal met hen eens. Luyn was zes jaar correspondent voor NRC Handelsblad in China en publiceerde vorig jaar het boek ”Een stad van boeren, de grote trek in China”. Daarin beschrijft hij de barre omstandigheden van de boeren - zowel degenen die zijn achtergebleven op het platteland als zij die als migrantenarbeiders naar de stad of de fabriek zijn gegaan.
”De hele wereld is bezig China te ontdekken, maar het enige wat ze zien zijn cijfers over de economie. Mijn advies is: Laat je toch niet gek maken door die groeicijfers, en besef dat er ook een heel andere kant is. Dat is van belang, want het lot van de boeren bepaalt de stabiliteit van China in de toekomst.”
Het is tegen dovemansoren gezegd, weet Luyn. ”Een collega in Peking verzuchtte nog onlangs: Het verhaal over onderdrukking en uitbuiting op het platteland is nÃét meer uit te leggen aan westerlingen. Die komen in Peking, kijken er wat rond en concluderen: Alles is hier toch prima geregeld?”
Schedel ingeslagen
Hoe slecht alles buiten Peking is geregeld, lees je in het boek van het hierboven geciteerde Chinese echtpaar. In een van de hoofdstukken komen vier boeren naar voren die zich bij de vice-voorzitter van het dorpscomité beklagen over zijn corrupt gedrag. Prompt laat de voorzitter de vier publiekelijk met een slagersmes de schedel inslaan. In een ander hoofdstuk vallen 200 politieagenten het dorp Dagao binnen en voeren de helft van de 100 bewoners af. Vrouwen worden mishandeld, huizen in puin geslagen. De reden: ze hadden geprotesteerd tegen corrupte ambtenaren.
”Boeren hebben te maken met een tekort aan land, met droogte en met het feit dat hun producten weinig meer opbrengen”, legt Floris Jan Luyn uit. Maar belangrijker zijn volgens hem de corruptie en het machtsmisbruik onder lokale bestuurders, met als zwaarste vergrijp het heffen van veel te hoge belastingen.
Dat laatste houdt verband met de decentralisatie die het centrale bestuur in Peking in de loop van de jaren ’80 en ’90 heeft doorgevoerd. Voor een deel is er helemaal geen sprake van beleid, maar van machteloosheid en machtsverlies. Peking is de controle over de regio’s voor een groot deel kwijtgeraakt. ”Daardoor is steeds meer financiële verantwoordelijkheid afgewenteld op de provincies, die nu zelf moeten zorgen voor het inkomen van hun ambtenaren.” En juist dat ambtenarenapparaat is de laatste jaren enorm uitgedijd omdat failliete staatsbedrijven er hun afgedankte hoogopgeleide werknemers dumpten. Zo behielden die een overheidsbaan én een gegarandeerd inkomen. ”Maar waar haalde de lokale overheid het geld vandaan? Niet meer uit Peking en dus moesten de boeren bloeden. Tal van illegale heffingen zijn er de afgelopen jaren ingesteld, waarvan de meeste boeren niet eens weten dat ze illegaal zijn. Intussen verdient een stedeling zes keer zo veel als een boer, maar die boer betaalt wel vier keer zo veel belasting.”
Een andere zwakke plek op het platteland is het grondeigendom. Volgens goed communistisch gebruik is de staat eigenaar van alle grond. Boeren mogen het slechts pachten. In de jaren Â’90 liep de pachttermijn van vijftien jaar af en werd een nieuwe termijn van dertig jaar van kracht. Maar voor de boeren maakt de duur van de pacht geen verschil: voor hen betekent het pachten zelf een leven vol onzekerheid. Dorpsleiders en partijbonzen eisen immers naar eigen willekeur land op, veranderen de omvang ervan of dwingen boeren ergens anders te gaan verbouwen omdat er een fabriek op hun grond moet komen.
Het is voor miljoenen boeren een extra reden om uit hun dorpen weg te trekken richting oostkust. Daar zijn ze hard nodig als goedkope arbeidskra chten in de bouw, in de fabrieken of in de dienstensector.
Afblaffen mag
Floris Jan Luyn: ”Bij duizenden komen ze aan op de treinstations van stedenzoals Peking, Sjanghai en Guangdong. De dekenrol over hun schouder verraadt hun boerenafkomst. Meestal hebben ze een emaillen wasemmer bij zich en een hoopje kleren. Velen van hen zijn niet in de gelegenheid zich te wassen, dus je ruikt hen van ver. In de winter herken je hen aan hun handgebreide wollen ondergoed, dat vaak onder hun broekspijpen uitkomt.”
Eenmaal in de stad ontdekken ze dat ze ook daar tweederangsburger zijn. Luyn: ”Hun kinderen kunnen er maar mondjesmaat naar school -ze betalen er sowieso meer voor- en hoewel de politie hen officieel niet meer ’zomaar’ mag oppakken en terugsturen naar huis, gebeurt dat in de praktijk van alledag nog steeds. Stedelingen gaan ook nog eens bijzonder grof met hen om - een boer mag je gerust afblaffen, zo is de gedachte.”
Pas als ze weg zijn, worden ze gewaardeerd, weet Luyn. En die oefening in dankbaarheid gebeurt ieder jaar tijdens het Chinese nieuwjaar. Dan stappen boeren massaal op de trein om naar huis te gaan en ligt de complete economie stil. Zowel onder de achtergebleven boeren op het platteland als onder de migranten in de steden groeit de bitterheid over zo veel discriminatie - en dat willen ze weten ook. Het wordt zorgvuldig door deChinese autoriteiten verborgen gehouden, maar iedere week zijn er wel betogingen en opstootjes van boeren, bijvoorbeeld omdat ze de belastingen niet meer kunnen opbrengen. In 2003 registreerde de overheid maar liefst 58.000 van zulke -vaak gewelddadige- demonstraties, en dat was vergeleken met het jaar ervoor een stijging van 15 procent.
Nieuwe steden
Kennelijk voelen de partijbonzen de hete adem van de boeren in hun nek, want dit voorjaar besloot het Volkscongres de strijd tegen de armoede een extra impuls geven. Zo moeten alle kinderen in 2007 een negenjarige schoolopleiding kunnen volgen en dient de nog bestaande landbouwbelasting in 2006 volledig te zijn afgeschaft (een wassen neus gezien de vele illegale heffingen in de provincies). Verder wil men binnen dertig jaar in het binnenland twintig megasteden uit de grond stampen, elk met zoÂ’n 200.000 inwoners, zodat boeren niet meer naar de overbevolkte oostkust hoeven te komen.
Lokale partijbonzen vechten intussen terug. Het schrijversechtpaar Yang Lian en Wu Chuntao zijn door een van hen voor de rechter gedaagd wegens ”beledigende teksten” in hun boek, en ”ophitsing” van de boeren. Hun boek is überhaupt niet meer verkrijgbaar.
Maar voor de boeren gloort wellicht vanuit een heel andere hoek hoop op een beter leven. Vanwege arbeidsschaarste aan de oostkust, waardoor nu nog geminachte migranten hun marktwaarde zien stijgen.
Over uitschot en schaarste
In de Chinese provincie Guangdong duiken ze steeds vaker op: grote rode vlaggen bij fabrieksgebouwen. Ze geven aan dat er binnen de fabrieksmuren een schreeuwend tekort aan arbeidskrachten bestaat. De mythe dat China een onuitputtelijke bron van arbeidskrachten is lijkt daarmee langzaam te worden doorgeprikt. En dat is goed nieuws voor de miljoenen boerenmigranten in China, die nu nog als uitschot worden uitgebuit.
Vorig jaar werd het tekort voor het eerst erkend door de provinciale regering van Guangdong. Met Fujian vormt Guangdong hét hart van de Chinese exportindustrie - beide staan bekend als ”werkplaats van de wereld” omdat er zo’n beetje alles wordt gemaakt wat de wereld nodig denkt te hebben.
Volgens een onderzoek van de provincie kampt 70 procent van de 329 bedrijven met problemen bij het vinden van arbeiders. Het tekort zou inmiddels ergens tussen de 5 en de 10 procent van het totale aantal migrantenarbeiders in Guangdong bedragen.
Mogelijk is het het begin van ondermijning van China’s positie als ’s werelds succesvolste lagelonenland. Dat is positief voor landen als Vietnam en Cambodja, die nu nog potentiële investeerders zien doorreizen naar China.
Als oorzaak van de toenemende schaarste wordt wel het tientallen jaren van kracht zijnde geboortebeperkingsbeleid gezien, waardoor China een van de snelst vergrijzende bevolking ter wereld heeft. Daardoor zal het aantal deelnemers aan het arbeidsproces de komende jaren sterk dalen.
Een andere oorzaak is de groeiende concurrentie in andere delen van het land. Zo ondervindt Guangdong steeds grotere concurrentie van de Jangtserivierdelta bij Sjanghai, waar veel fabrieken hogere salarissen bieden. In Guangdong liggen de salarissen ergens tussen de 60 en de 100 dollar per maand - en dat is te weinig om arbeiders uit andere streken aan te trekken.
De fabrieken ondervinden zo ook het effect van de steeds betere communicatiemogelijkheden. Chinese kranten berichten over rechtszaken tegen ondernemers, aangespannen door werknemers die op het werk gewond zijn geraakt. De rol van mobieltjes moet ook niet worden onderschat. Arbeiders vertellen elkaar per telefoon over de slechte werkomstandigheden in een of andere fabriek. Het aantal mobieltjes is enorm toegenomen. In 2000 hadden 85 miljoen mensen een mobieltje, vorig jaar waren dat er 329 miljoen!
Zoals gezegd, biedt de schaarste boerenmigranten op zoek naar werk de nodige onderhandelingsruimte. Ze kunnen kritischer zijn bij het aanvaarden van een baan, en eisen sneller een hoger salaris.
Veelzeggend is wat een ondernemer vorig jaar presteerde: voorafgaand aan de vakantieperiode tijdens het Chinese Nieuwjaar hield hij salaris in van zijn werknemers om ervoor te zorgen dat ze na hun vakantie bij zijn bedrijf terugkwamen...
[www.refdag.nl]