'De troefkaart van de melkveehouderij'

Door ERWIN WUNNEKINK,

De bestuurlijke drukte rondom het Landbouwakkoord is begonnen en namens LTO Melkveehouderij mag ik aan de sectortafel plaatsnemen. Om te proberen tot een akkoord te komen om problemen die 'we' met elkaar hebben op te lossen.

Nu zal het niemand zijn ontgaan dat we het een en ander hebben op te lossen. Interessant aan zo'n tafel is dat je met heel veel verschillende partijen zit. En iedereen kijkt met zijn of haar eigen werkelijkheid naar een probleem. Toen ik na afloop naar huis reed, schoot me een citaat van Godfried Bomans door het hoofd: 'De geschiedenis is het heden, gezien door de toekomst'.

Kortom, ergens in de komende jaren kijken we terug op deze periode. Wellicht schudt men dan het hoofd over het bestuurlijke gepruts van de jaren twintig. Of kijkt men juist met bewondering terug op de keuzes die we hebben gemaakt. Ik ben eigenlijk heel benieuwd naar de toekomst. Want waar bijvoorbeeld akkerbouw de kaarten goed heeft liggen voor de eiwittransitie, staat melkveehouderij supergoed voorgesorteerd op actuele thema's zoals bodem, water, biodiversiteit en klimaat.

Want dé kaart van de melkveehouderij is (blijvend) grasland. Het houdt water vast, neemt een groot deel van het jaar nutriënten op en er spoelt relatief weinig van uit. Het levert daarmee een bijdrage aan de waterkwaliteit. Het levert voeding voor grazers, weidevogels en planten en zorgt voor het bodemleven. Daarmee levert het een bijdrage aan biodiversiteit. Grasland bouwt organische stof op en legt daarmee koolstof vast. De bijdrage aan het klimaat is daarmee een derde belangrijke factor.

Niet voor niets is blijvend grasland Europees beschermd en een basisvoorwaarde in het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid. En elk voordeel heeft zijn nadeel. Gras is totaal niet geschikt voor menselijke consumptie. En dan komt de koe in beeld. Want al eeuwenlang is Nederland goed in staat dat gras te benutten door er melk van te maken. Niet voor niets begon export van melk al in de veertiende eeuw.

Welk probleem moeten we dan oplossen? Hoe we de maatschappelijke waarde die de melkveehouderij toevoegt omzetten naar een verdienmodel. Want het verdienmodel voor de bijdrage aan 'nooit meer honger' verschuift naar waardering voor 'hoogwaardig eten en hoogwaardig groen'.