‘Stop gesprekken over 6e Actieprogramma Nitraatrichtlijn, Tweede Kamer kom in actie!’
Op 18 mei zal de Tweede Kamer debatteren over de invulling van het toekomstige mestbeleid. Aanleiding vormde onder meer het vorige maand verschenen rapport van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) ‘Evaluatie Meststoffenwet’ waarin gesteld wordt dat het mestbeleid al jaren niet meer effectief genoeg is. Het PBL geeft aan dat er voor een aantal gebieden in Nederland een forse opgave ligt voor de land- en tuinbouw, voor het bereiken van de doelstellingen: een ecologische goede kwaliteit grond- en oppervlaktewater. Uit lopend onderzoek in opdracht van Stichting Mesdag Zuivelfonds blijken grote hiaten in deze doelstellingen. Voor alle Nederlandse wateren wordt dezelfde ecologische doelen voorgeschreven, ongeacht of het om natuur- of landbouwgebied gaat. In de praktijk blijkt echter dat lokale overheden relatief vaak afwijken van de landelijke richtnorm en hogere natuurdoelen opleggen aan de land- en tuinbouw dan aan de natuurgebieden zelf. De Stichting Mesdag Zuivelfonds vindt dit een bizarre en ongewenste situatie.
Uit analyse van de database met waternormen (eigendom van het rijk, de provincies en waterschappen) blijkt onder meer dat waterschappen in West-Nederland in hoge mate afwijken van de landelijke richtnormen voor nutriënten. Zo hebben meerdere waterschappen ervoor gekozen hogere natuurdoelen (strengere nutriëntennormen) na te streven in land- en tuinbouwgebieden, dan in natuurgebieden zelf. Voor tientallen natuurgebieden, waaronder dertien Natura 2000 gebieden, zijn de ecologische doelen ‘afgewaardeerd’ en veel lichter dan de richtnormen voorschrijven. Terwijl in hetzelfde gebied de normen voor de land- en tuinbouw zijn aangescherpt.
Praktijkvoorbeelden
Boerenpolder ‘Ronde Venen’ (links) en natuurpolder ‘Groot Mijdrecht’ (beide provincie Utrecht) liggen op een steenworp afstand van elkaar. De landelijke richtnorm voor beide polders is ≤ 2,8 mg N/l. Voor de boeren in het gebied is de norm echter aangescherpt naar ≤ 0,88 mg N/l terwijl natuurbeheerder Natuurmonumenten mag volstaan met ≤ 10,21 mg N/l.
Meer voorbeelden van gebieden waar alleen voor natuur de nutriëntennormen zijn opgehoogd: Oostvaardersplassen en Lepelaarsplassen in Flevoland (fosfaat), Kortenhoefse Plassen en Ankeveense Plassen in Utrecht (stikstof), Amsterdamse Waterleidingduinen en Nationaal Park Zuid- Kennemerland in Noord-Holland (stikstof), Natuur- en recreatiegebieden Hoge Bergse Bos en Lage Bergse Bos in Zuid-Holland (stikstof en fosfaat).
In enkele Natura 2000-gebieden, zoals de Waterleidingplas bij Amsterdam en de duingebieden Meijendel en Solleveld bij Den Haag, waar tevens drinkwater wordt gewonnen voor menselijke consumptie, is er sprake van een nog grotere afwaardering van de doelen. De nutriëntennormen zijn hier met honderden tot duizenden procenten opgehoogd (versoepeld) ten opzichte van de landelijke richtnorm, waardoor de doelen altijd worden gehaald.
Ondanks herhaalde verzoeken bij waterschappen en provincies worden er geen gedocumenteerde onderbouwingen aangeleverd waarom de ecologische streefdoelen voor nutriënten voor boerenafwateringen strenger zijn dan voor natuurwateren.
De resultaten van deze studie, uitgevoerd door onderzoeksjournalist Geesje Rotgers, zullen in de loop van mei worden gepubliceerd.
Eerst nader onderzoek
Het Mesdagfonds roept partijen op om de gesprekken over de invulling van het 6e Actieprogramma Nitraatrichtlijn te stoppen en eerst nader onderzoek te doen naar de onderbouwing van de voorgestelde maatregelen en normstelling, en verzoekt de Tweede Kamer met spoed om onderzoek.
Het 6e Actieprogramma Nitraatrichtlijn kan leiden tot verdergaande beperkingen van bemesting op landbouwgronden zonder dat deze zicht geven op het behalen van de waterkwaliteitsdoelen, omdat enerzijds de normstelling onvoldoende is onderbouwd en/of anderzijds de herkomst van de vervuiling onvoldoende in beeld is. (Naar dat laatste liet Stichting Mesdag Zuivelfonds vorig jaar onderzoek doen.) Ook is er onvoldoende zicht op de redenen waarom de waterkwaliteit al zo’n tien jaar niet meer verbetert, ondanks dat er zo’n 30 procent minder mest (zowel stikstof als fosfaat) op het land terecht komt.
Op basis van de strengere normering voor boerenafwateringen rapporteren het PBL en de Nederlandse overheid (ministerie I&M) aan Brussel dat de landbouw de normen overschrijdt en bij natuurlijke wateren er een geringere overschrijding is.
Actieprogramma Nitraatrichtlijn controversieel verklaren
Stichting Mesdag Zuivelfonds verzoekt de Tweede Kamer om het 6e Actieprogramma Nitraatrichtlijn controversieel te verklaren en eerst zorg te dragen voor helderheid waarom natuurwateren in delen van Nederland 4 tot 200 keer soepelere normen hebben dan boerenafwateringen.
Deel dit artikel
Het laatste nieuws voor tijdens de koffie
Altijd op de hoogte blijven van nieuws met betrekking tot mest , landbouw , flevoland , hetzelfde , links , bos , tuinbouw , stikstof , natuur , fosfaat , mestbeleid , natuurmonumenten , oostvaardersplassen , bemesting , waterschappen , overheid , studie , drinkwater , natuurgebieden , brussel , tweede kamer , amsterdam en 2000 ? De Nieuwsgrazer nieuwsbrief wordt dagelijks verstuurd om 10:00. Meld je ook aan!
Laatste
Reacties
Niet zo verwonderlijk eigenlijk. Een waterschap heeft ruime eigen bevoegdheden, incl. financiele!
En vanuit verschillende politieke geledingen komt ruime steun.
De 1 - 2 tjes met de provinciale politiek zijn talrijk.
Een boodschap voor de bestuurders die vandaag het hele land door rijden om in verschillende setting te overleggen over het milieubeleid na dit jaar.
Ik kom der dus niet meer in letterlijk en figuurlijk, ben ook niet in de manege van Jan Cees geweest vanavond.
Als iets te mooi klinkt om waar te zijn is dat vaak ook zo.
Landbouw is niet de oorzaak of oplossing van alles. Maar het gemak waarmee kritiek afgewimpeld wordt is intussen een reflex aan het worden die ook gevaarlijk is. Daarmee wordt ook terechte kritiek geblokt en dat komt je later altijd duur te staan.
Klimaatsceptici zijn ook in de minderheid en op een zeker moment maakt het niet meer uit of je gelijk zou kunnen hebben, je krijgt het niet meer.
Naast het grondwater is er ook oppervlakte water waar naar gekeken wordt en zeker de komende jaren. Nu blijkt dat de overheid en standsorganisatie over beleid voor de nabije toekomst praten, gestoeld zijn op normen in het oppervlaktewater waar de willekeur bepaald of je de doelen haalt. Waterschappen stellen normen vast zonder onderbouwing en verschillend per gebied en gebruik. En wat opvalt is dat de norm voor natuurgebieden vele malen hoger ligt dat voor landbouwgebieden.
En daar kan door niemand gefundeerd beleid op gemaakt worden en zeer geen sector op afgerekend worden, dus bestuurders stop de onderhandeling en zorg eerst dat er met een maat gemeten worden.
En melkveehouders dwing uw bestuurder op zeer korte termijn daartoe.
Een gewas wat je iederjaar opnieuw zaait moet iedere keer opnieuw een wortelstelsel opbouwen.
De tijd tussen bemesten en een volledig wortelgestel is aanzienlijk, en in die tussentijd is er risico op verlies van niet vastgelegde voedingsstoffen.
Na afrijpen van het gewas is dit risico er weer opnieuw.
Het permanente wortelgestel van grasland is een enorme buffer.
De verschillen in bemestingsruimte tussen grasland en bouwland kunnen in die zin best nog wel eens groter worden.
Mais gaat het moeilijk krijgen. Het geeft hoge opbrengsten, maar milieutechnisch is het bar lastig te managen als je organische mest wil gebruiken.