Door Jack Rijlaarsdam;
Het is voorjaar. De koeien lopen weer buiten en de afdelingsvergaderingen staan op de kalender. Belangrijk agendapunt is ditmaal een discussie over de visie van LTO op de melkveehouderij van de toekomst. Heel veel enthousiasme wekte deze discussie niet op tijdens de avond in onze regio. Niet verwonderlijk, de meeste leden hebben de visie van eind 2013 nog in het achterhoofd. Weidegang, gezinsbedrijf, duurzaamheid en een grondgebonden karakter waren de steekwoorden. Uiteindelijk werd er bij de verdeling van de productieruimte echter gekozen voor de belangen van de gevestigde orde en de vlotte groeiers.
Er speelt van alles binnen LTO. Nieuwe voorzitter, nieuwe structuur, samenwerkingsverbanden binnen de keten en die nieuwe visie natuurlijk. Wat mist is een duidelijke omschrijving van het takenpakket. Van origine komt een belangenbehartiger in actie wanneer de leden onrecht wordt aangedaan. LTO heeft zich slim ontwikkeld tot gesprekspartner in alle bestuurslagen om beleid al bij te kunnen sturen zonder dat er autobanden in brand gestoken hoeven te worden. In het fosfaatdossier is deze ontwikkeling te ver doorgezet. Om de dreiging van dierrechten af te wenden heeft de sector zelf geprobeerd de fosfaatproductie te reguleren. Een hopeloze missie door het gebrek aan middelen om iets af te dwingen. Het resultaat kennen we ondertussen: chaotische regelgeving en verdeeldheid binnen de sector.
De discussie over een LTO nieuwe stijl zal moeten beginnen bij de basis. Tegenwoordig zijn er diverse partijen actief die zich afzetten tegen het sectorbeleid dat onder aanvoering van LTO is opgesteld. De eenheid binnen de sector wordt echt niet hersteld met een ronkende nieuwe visie, een nieuwe structuur of een wild om zich heen schoppende voorzitter. Het maken van beleid is primair een taak van de overheid. Zij geeft de gewenste richting aan en borgt dit met regelgeving. Een belangenbehartiger geeft vooraf aan wat de pijnpunten zijn, voert een lobby om deze te verzachten en strijdt tegen onrecht. Het is niet aan LTO om te bepalen welke leden ruimte krijgen om te ondernemen en welke niet. Uiteindelijk zullen alle leden het gevoel moeten krijgen dat hun belangen serieus worden genomen.
Bron: Nieuwe Oogst
Het laatste nieuws voor tijdens de koffie
Altijd op de hoogte blijven van nieuws met betrekking tot melkveehouderij , wild , brand , sturen , lto , koeien , oogst , duurzaamheid , voorjaar , weidegang , regelgeving , overheid , ondernemen , dierrechten , structuur , grondgebonden , toekomst , reguleren , fosfaatproductie , 2013 en kalender ? De Nieuwsgrazer nieuwsbrief wordt dagelijks verstuurd om 10:00. Meld je ook aan!
Laatste
Reacties
En dan proberen LTO-NZO het schip nog een beetje te besturen, en dan krijg je altijd problemen in de achterban.....
Een belangen behartiger is geen wetgever of overheid, en moet ook niet dat willen zijn.
Maar ja, waar beland je met bewindslieden die niet weten en niet doen. En vervolgens vinden dat 'de sector' de zaak maar moet redden?
Node mis ik wel nog steeds het PZ en zelfs het Landbouwschap.
Natuurlijk heeft alles zijn nadelen en waren ook daar wel missers.
Maar de voordelen waren m.i. veel en veel groter, zeker voor de melkveehouderij.
Zeker met de huidige maatschappij die steeds meer wil van boeren en er tevens er voor een groot gedeelte steeds verder ervan af staat.
Daar waren woordvoerders die wat meer van het directe belang afstonden en toch erg deskundig en soms behoorlijk gezaghebbend waren.
Plus natuurlijk de bevoegdheden die het PZ had.
Wat betreft LTO, ook al is hun taak niet het maken en uitvoeren van beleid, visie op de ontwikkelingen is beslist niet verkeerd. Met natuurlijk het nodige lobbywerk
Een belangen behartigers die niet meer doet dan zoveel mogelijk op de rem staan en roepen over te lage prijzen, dat is het ook duidelijk niet. Dat mag sommige boeren ook wel eens voor gehouden worden.
Er zijn een paar oorzaken, in volgorde van belangrijkheid:
-De VVD (zal niet idereen leuk vinden, maar wel waar)
De productschappen zijn er door gesloopt en ze hebben na gelaten om het door de overheid met Brussel afgesproken P plafond in nationale regelgeving te borgen. Dat laatste konden ze nalaten omdat er een belangenbehartiger actief was die het wel wilde regelen met eigen voorstellen.
-LTO
Met populist Kees Romijn aan het roer. "Wilt U geen dierrechten als vervangingen van het MQ en allemaal ontwikkelruimte voor uw bedrijf; dan gaan we dat regelen"
Was een graag geziene gast in Den Haag met zijn compleet onhaalbare verhaal. De sector ging het zelf regelen. Alle critici werden de mond gesnoerd met een "early warning system". Het kon niet misgaan want als dat al dreigde te gebeuren hadden ze het al zien aankomen. Met de zuivel was afgesproken dat een fosfaatheffing in dat geval de groei zou afremmen.
-Zuivelbestuurders (m.n. RFC en NZO)
Lieten zich meeslepen door LTO, en verzuimden een eigen afweging te maken. De individuele ledenraadsleden waren lekker gemaakt door het LTO verhaal van iedereen heeft recht op zijn kansen. Zij dwongen daarom af dat de zuivel moest meewerken ( of besturen durfden het niet aan om een ander voorstel te doen) Dus de afname plicht moest behouden blijven en de productie capaciteit uitgebreid om alles te kunnen verwerken.
De directies gingen mokkend akkoord omdat het korte termijn belang er zeker niet mee gediend was, en het middenlange termijnbelang onduidelijk was.
Eenmaal geconfronteerd met de chaos reste niets anders dan te redden wat er te redden viel. Wat ook nog eens werd onderschat.
Een dure les: weet waar je taak ligt!
Maw: wie durft het aan?
De column van Jaap van der Knaap in de laatste Veeteelt is aardig realistischer, achteraf redeneren kan iedereen.., staat er boven.
Net als alle open dagen, waarvan de eerste inmiddels op Funda staan, die waren ook allemaal "klaar voor de toekomst" , ik heb het al vaker geschreven, hoe kun je klaar zijn voor de toekomst, als je niet eens weet hoe die er uit ziet?
Een visie van LTO en NZO is geen blauwdruk voor toekomstig beleid, en nee er kunnen ook geen rechten aan ontleend worden...
Waar achteraf geredeneer vooral voor dient?, een ander de schuld geven, dan heb je zelf ook niets verkeerd gedaan!
En daarom heeft jack helemaal gelijk,maar ik koop er helemaal nix voor!
Waar het nu wel om gaat (en heeft jack wel een punt)hoe veel blijft de lto en in welke vorm en wanneer gaat de lto om de tafel zitten met een overheid.
Btw afgelopen fosfaat debakel is puur een kwestie van van Dam die op blunder op blunder heeft gemaakt.En dank zij onder andere lto die de kar moest gaan trekken er toch een derogatie is.
Dat we er nog niet zijn zal een ieder wel duidelijk zijn, veel meer fout gaan kan haast niet meer...
Derogatie is geen recht maar een gunst.